Página inicial > Antiguidade > Judaico-Cristandade > Parabola do Semeador

EVANGELHOS CANÔNICOS

Parabola do Semeador

PARÁBOLAS

quarta-feira 20 de julho de 2022, por Cardoso de Castro

      

Mt 13,3-9

3 E falou-lhes muitas coisas por parábolas, dizendo: Eis que o semeador   saiu a semear. 4 e quando semeava, uma parte da semente caiu à beira do caminho  , e vieram as aves e comeram. 5 E outra parte caiu em lugares pedregosos, onde não havia muita terra  : e logo nasceu, porque não tinha terra profunda; 6 mas, saindo o sol  , queimou-se e, por não ter raiz, secou-se. 7 E outra caiu entre espinhos  ; e os espinhos cresceram e a sufocaram. 8 Mas outra caiu em boa terra, e dava fruto, um a cem, outro a sessenta e outro a trinta por um. 9 Quem tem ouvidos, ouça.

Mt 13,3-9 (grego-inglês)

mt  .13.3 [3] και [AND] ελαλησεν [HE SPOKE] αυτοις [TO THEM] πολλα [MANY THINGS] εν [IN] παραβολαις [PARABLES,] λεγων [SAYING,] ιδου [BEHOLD,] εξηλθεν [WENT OUT] ο [THE] σπειρων του [SOWER] σπειρειν [TO SOW.]

mt.13.4 [4] και εν τω [AND] σπειρειν αυτον α [AS HE SOWED] μεν [SOME] επεσεν [FELL] παρα [BY] την [THE] οδον [WAY,] και [AND] ηλθεν [CAME] τα [THE] πετεινα [BIRDS  ] και [AND] κατεφαγεν [DEVOURED] αυτα [THEM.]

mt.13.5 [5] αλλα δε [AND SOME] επεσεν [FELL] επι [UPON] τα [THE] πετρωδη [ROCKY PLACES,] οπου ουκ [WHERE] ειχεν [THEY HAD NOT] γην [EARTH] πολλην [MUCH,] και [AND] ευθεως [IMMEDIATELY] εξανετειλεν [SPRANG UP] δια το [BECAUSE OF] μη [NOT] εχειν [HAVING] βαθος [DEPTH] γης [OF EARTH;]

mt.13.6 [6] ηλιου δε [AND "THE" SUN] ανατειλαντος [HAVING RISEN] εκαυματισθη [THEY WERE SCORCHED,] και [AND] δια το [BECAUSE OF] μη [NOT] εχειν [HAVING] ριζαν [ROOT  ] εξηρανθη [WERE DRIED UP.]

mt.13.7 [7] αλλα δε [AND SOME] επεσεν [FELL] επι [UPON] τας [THE] ακανθας [THORNS,] και [AND] ανεβησαν [GREW UP] αι [THE] ακανθαι [THORNS] και [AND] απεπνιξαν [CHOKED] αυτα [THEM.]

mt.13.8 [8] αλλα δε [AND SOME] επεσεν [FELL] επι [UPON] την [THE] γην [GROUND] την [THE] καλην [GOOD,] και [AND] εδιδου [YIELDED] καρπον [FRUIT,] ο μεν [ONE] εκατον [A HUNDRED,] ο δε [ANOTHER] εξηκοντα [SIXTY,] ο δε [ANOTHER] τριακοντα [THIRTY.]

mt.13.9 [9] ο [HE THAT] εχων [HAS] ωτα [EARS] ακουειν [TO HEAR] ακουετω [LET HIM HEAR.]

mt.13.10 [10] και [AND] προσελθοντες [HAVING COME TO "HIM"] οι [THE] μαθηται [DISCIPLES] ειπον [SAID] αυτω [TO HIM,] διατι [WHY] εν [IN] παραβολαις [PARABLES] λαλεις [SPEAKEST THOU] αυτοις [TO THEM?]

mt.13.11 [11] ο δε [AND HE] αποκριθεις [ANSWERING] ειπεν [SAID] αυτοις [TO THEM,] οτι [BECAUSE] υμιν [TO YOU] δεδοται [IT HAS BEEN GIVEN] γνωναι [TO KNOW] τα [THE] μυστηρια [MYSTERIES] της [OF THE] βασιλειας [KINGDOM] των [OF THE] ουρανων [HEAVENS,] εκεινοις δε ου [BUT TO THEM] δεδοται [IT HAS NOT BEEN GIVEN.]

mt.13.12 [12] οστις [WHOSOEVER] γαρ [FOR] εχει [HAS,] δοθησεται [SHALL BE GIVEN] αυτω [TO HIM,] και [AND] περισσευθησεται [HE SHALL BE IN ABUNDANCE;] οστις δε ουκ [BUT WHOSOEVER] εχει [HAS NOT,] και [EVEN] ο [WHAT] εχει [HE HAS] αρθησεται [SHALL BE TAKEN AWAY] απ [FROM] αυτου [HIM.]

mt.13.13 [13] δια [BECAUSE OF] τουτο [THIS] εν [IN] παραβολαις [PARABLES] αυτοις [TO THEM] λαλω [I SPEAK,] οτι [BECAUSE] βλεποντες ου [SEEING] βλεπουσιν [THEY SEE NOT,] και [AND] ακουοντες ουκ [HEARING] ακουουσιν [THEY HEAR NOT,] ουδε [NOR] συνιουσιν [DO THEY UNDERSTAND.]

Mc 4,2-9

2 Então lhes ensinava muitas coisas por parábolas, e lhes dizia no seu ensino: 3 Ouvi: Eis que o semeador saiu a semear; 4 e aconteceu que, quando semeava, uma parte da semente caiu à beira do caminho, e vieram as aves e a comeram. 5 Outra caiu no solo pedregoso, onde não havia muita terra: e logo nasceu, porque não tinha terra profunda; 6 mas, saindo o sol, queimou-se; e, porque não tinha raiz, secou-se. 7 E outra caiu entre espinhos; e cresceram os espinhos, e a sufocaram; e não deu fruto. 8 Mas outras caíram em boa terra e, vingando e crescendo, davam fruto; e um grão produzia trinta, outro sessenta, e outro cem. 9 E disse-lhes: Quem tem ouvidos para ouvir  , ouça.

Lc 8,4-8

4 Ora, ajuntando-se uma grande multidão, e vindo ter com ele gente de todas as cidades, disse Jesus   por parábola: 5 Saiu o semeador a semear a sua semente. E quando semeava, uma parte da semente caiu à beira do caminho; e foi pisada, e as aves do céu a comeram. 6 Outra caiu sobre pedra  ; e, nascida, secou-se porque não havia humidade. 7 E outra caiu no meio dos espinhos; e crescendo com ela os espinhos, sufocaram-na. 8 Mas outra caiu em boa terra; e, nascida, produziu fruto, cem por um. Dizendo ele estas coisas, clamava: Quem tem ouvidos para ouvir, ouça.


Tomas de Aquino  : Catena aurea

Evangelho de Tomé - Logion 9

Orígenes

A semente da Palavra de Deus  , está escrito, cai e se perde em três lugares: uma parte cai "nos espinhos", uma outra "nas pedras", em revanche, a "boa terra" porta   triplo fruto: cem, sessenta ou trinta para um. Pois há também três Caminhos do Bem: faz-se o bem igualmente pela Ação, pelo Pensamento   ou pela Palavra. É o que quer dizer o Apóstolo por estas palavras: "aquele que constrói sobre este fundamento um edifício de ouro, de prata, de pedras preciosas", indicando assim o triplo Caminho do Bem. [Homilias sobre o Êxodo]

São Jerônimo

Aquele que semeia a Palavra de Deus sai de sua morada   para semear nas multidões. Ora eis o sentido: este semeador que semeia o Filho   de Deus.

Nos é preciso a princípio escutar, em seguida compreender e, depois de ter compreendido, produzir o fruto do ensinamento, dando cem ou sessenta ou trina para um. [Comentário sobre Mateus]

René Guénon

Se puede destacar que eso es lo que significan también estas palabras de Cristo, que confirman la identidad profunda del «mito  » y de la «parábola» que señalábamos más atrás: «Para aquellos que son de afuera (expresión exactamente equivalente a la de «profanos»), les hablo en parábolas, de suerte que viendo no ven y que oyendo no oyen» (San Mateo, XIII, 13; San Marcos, IV, 11-12; San Lucas  , VIII, 10). Aquí se trata de aquellos que no aprehenden más que en lo que se dice literalmente, que son incapaces de ir más allá para alcanzar lo inexpresable, y que, por consiguiente «no les ha sido dado conocer el misterio del Reino de los Cielos»; y hay que observar   muy especialmente que el empleo de la palabra «misterio», en ésta última frase del texto evangélico, en relación con las consideraciones que van a seguir. [MITOS MISTÉRIOS SÍMBOLOS]

Ananda Coomaraswamy

De este Espíritu de Verdad inmanente, el Eros   Divino, depende nuestra vida misma, hasta que nosotros «entregamos el espíritu» - el Espíritu Santo. «El Espíritu es quien vivifica, la carne   no vale nada» (San Juan 6:63). «El poder del alma  , que está en el semen por el Espíritu encerrado en ella, da forma al cuerpo» (Summa Theologica III.32.11). Este es el «Sembrador (o speiron) que salió a sembrar... Algunas (simientes) cayeron en sitios pedregosos... Pero otras cayeron en buen terreno... El campo   es el mundo» (San Mateo 13:3-9, 37) - sadasad yonim âpadyate (Maitri Upanishad   III.2). ¿Y es este Eros Divino, el «Conocedor del Campo» (Bhagavad Gita VIII), otro que el Hijo Pródigo «que estaba muerto, y está vivo de nuevo; que estaba perdido, y está encontrado» - muerto mientras había olvidado quién era, y vivo de nuevo «cuando volvió a sí mismo» (San Lucas 15:11 sig.)? [Artigos seletos de Metafísica]


El pasaje de Taittiriya Samhita resume en unas pocas palabras toda la tesis del «sacrificio de sí mismo», es decir, el sacrificio   de uno mismo por uno mismo al Sí mismo de uno, «este Sí mismo inmortal del sí mismo» (Maitri Upanishad   III.2). Quienquiera que no hace este sacrificio está «condenado»: «A quienquiera que no tiene (que no posee su Sí mismo), aún eso poco (el sí mismo) que tiene le será arrebatado», San Mateo 13.12. [Artigos seletos de Metafísica]